Ποιος πεταξε τις γκριζες πετρες μου
στα μαυρα του σκουπιδια;
Μου προσφεραν τραγουδια
μοναχα για να τα παρουν πισω,
οχι, δεν φταινε αυτοι,
τα τραγουδια ετρεξαν μακρυα μου.
Τα τραγουδια κρυφτηκαν στις σκοτεινες γωνιες
φρεσκοσφαγμενης τους πλατειας
να γλυφουνε το αιμα στα πλακακια,
τα πεινασμενα σας σκυλια.
Ορδες φονιαδων ειμαστε
με τα μαχαιρια κοφτερα
και τους κυνοδοντες να τριζουν,
τρεχουν τα τραγουδια μακρυα.
Τρεχεις κι εσυ,
σε μια πλατεια θελεις να κρυφτεις!
Τα λεκιασμενα μανιφεστα
αγαπας,
θα τα πονας, θα τα πονας
ακομα στο πυρωμενο μετωπο σου.
Τα λεκιασμενα σου ουρλιαχτα
ποσο τα αγαπας!
Θα τα πονας, θα τα πονας,
απ'το λαρυγγι τα ξυλωνεις
με σουγιαδες σκουριασμενους
και στους θεους ζεστα να τα πετας!!!
Φρεσκοσφαγμενη σας πλατειας
το αιμα θα το γλυφουνε
τα πεινασμενα σας σκυλια,
σας αγαπω,
σε αγαπω
θα σε πονω οσο πονω!!!